سفره عقد

سفره عقد

فلسفه سفره عقد به دوران باستان برمی‌گردد. زرتشتیان در گذشته  آن را سفره گواه می‌خواندند. علت توجه ایرانیان باستان به سفره عقد این بود که ازدواج را از مهم ترین رخدادهای زندگی هر شخصی می‌دانستند. ایرانیان باستان برای تزیین کردن سفره عقد از ظرف‌های خاصی استفاده می‌کردند و این ظروف را بر روی یک پارچه می‌گستراندند.
 در دوران باستان، زرتشتیان  با توجه به مراسم مذهبی، سفره‌ی خاص همان مراسم را پهن می نمودند که مطابق با شرایط آن جشن، سفره را می آراستند.
عموما رنگ سفید در سفره عقد بیشتر دیده می شود زیرا سفید را نماد و نشانه سفیدبختی و پاکی می‌دانند.
طبق آداب و رسوم هر قوم، رنگ سفره عقد متفاوت است. 
همچنین رنگ سفره عقد به سلیقه عروس و داماد هم بستگی دارد. هماهنگی ظروف بر روی سفره عقد بسیار حائز اهمیت است.
هریک از اجزای سفره عقد حاوی معنای خاصی است. 
مواردی مانند: فندق، گردو، بادام، نقل، نبات، تخم مرغ ، اسپند، عسل و جای حلقه، قرآن، آینه و شمعدان رو هم از یاد نبرید.